Alaskan Malamute (อลาสกัน มาลามิวท์) เป็นสุนัขที่มีรูปร่างใหญ่ แต่เดิมใช้เป็นสุนัขไว้ลากเลื่อน และถึงแม้ว่ามันจะเป็นสุนัขที่มีรูปร่างใหญ่ แต่ในปัจจุบันเป็นที่นิยม นำมาเลี้ยงกันมากเลยค่ะ และถึงแม้มันจะตัวใหญ่ แต่มันมีอุปนิสัยที่เป็นมิตรและสุภาพ น่ารักทีเดียวค่ะ

มาชมกันค่ะ ว่าเวลาน้อง​อลาสกัน มาลามิวท์ ต้องการความสนใจจากเจ้าของ มันจะทำยังไงน๊า

น่ารักมาก ๆ อยากมีหลาย ๆ ตัว แต่จะต้องใช้ค่าอาหารเท่าไหร่เนี่ย.....

ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะคะ ว่ามิอาจตั้งตัวเป็นกูรู แต่เป็นคนหนึ่งที่ชอบไปเที่ยวญี่ปุ่นม๊ากมาก โดยเฉพาะโตเกียว  และถูกเพื่อนฝูงถามอยู่เป็นประจำว่าอะไรยังไง เอาเป็นว่าจะมาอธิบายแบบกระชับ ๆ และสามารถเอาแพลนไปใช้ได้เลยนะคะ
เริ่มกันเลยค่ะ

1.สายการบินไปญี่ปุ่น

บอกเลยว่า "เอาที่พี่สบายใจ"

ทุกวันนี้สายการบินมีหลายสายค่ะ ที่บินไปโตเกียว (นาริตะ/ฮาเนดะ)  ไม่ว่าจะบินตรง หรือแบบมีหยุดพัก
แบบ full service หรือแบบ Low cost ก็ย้ำคำเดิม "เอาที่พี่สบายใจ" แต่จะขออนุญาตแนะนำสักเล็กน้อย ว่าควรจะดูเวลาอย่าให้ไปถึงญี่ปุ่นค่ำนัก (ที่ฮิต ๆ ก็คือ บินห้าทุ่ม ถึงญี่ปุ่นเช้า) เพราะนอกจากเราจะขาดทุนวันเที่ยวแล้ว รถไฟบางสาย อาจไม่ให้บริการแล้ว หรือ ที่พักบางที่ เช่น จำพวก เกสท์เฮ้าส์ ไม่ได้มีพนักงานต้อนรับตลอด 24 ชั่วโมง

การเดินทางไปญี่ปุ่น ส่วนใหญ่จะใช้เวลาประมาณ 6 ชั่วโมง ในกรณีที่บินตรงค่ะ ตัวดิฉันเองสมัยยังสาวไม่แคร์หรอกว่ามันจะลำบากแค่ไหน แต่พอเข้าใกล้วัยกลางคน หรือพาญาติผู้ใหญ่ไปด้วย คิดว่าเอาสบายหน่อยดีกว่า โดยเฉพาะถ้ามีผู้ใหญ่ไปด้วย มักจะเลือกแบบบินตรงและ full service ค่ะ  เพราะบางท่านสูงอายุกันแล้ว อาจต้องเข้าห้องน้ำบ่อย หรือต้องการการดูแลเยอะหน่อย จากประสบการณ์จะได้รับความสะดวกสบายจาก แบบบินตรงและ full service มากกว่าสายการบินประเภทอื่นค่ะ

2.ฤดูกาล
   

 ซากุระจะบานช่วงปลายมีนาถึงต้นเมษา หลังจากนั้นจะมีฝนบ้างประปรายนะคะ พกร่มไปด้วยจะดีมาก ๆ ค่ะ แต่ร่มญี่ปุ่นก็น่าใช้ และทนทานดีมากค่ะ

3. การเดินทางเข้าเมือง 
เมื่อเราเดินทางถึงสนามบินและผ่านตรวจคนเข้าเมืองแล้ว ต่อไปเป็นการเดินทางเข้าเมืองค่ะ มีหลายวิธีดังนี้ (แท๊กซี่สามารถนั่งได้ แต่มีราคาแพง แต่คนขับสุภาพ ไว้ใจได้ นั่งได้สูงสุด 4 คน รวมคนขับ)
- Airport Limousune bus ราคาประมาณ 3000 เยน ต่อเที่ยว ส่งหลายจุด ดูรายละเอียด เช่น ชินจูกุ อาซากุสะ และต้องดูแผนที่ให้ดี ว่ารถจอดตรงไหนในย่านนั้น ๆ เช่น ชินจูกุ ซึ่งกว้างใหญ่ไพศาล
​

-รถไฟ
 1. ใช้ JR PASS แนะนำขึ้น NEX หาเคาน์เตอร์ได้ที่ airport (ป้ายเพียบไม่ต้องกลัว) ต้องแลก JR Pass ก่อน ถามต้องเจอาร์เลย เขาจะแนะนำให้
2. ไม่ใช้ JR PASS แนะนำขึ้น Keisei Line หาเคาน์เตอร์ได้ที่ airport (ป้ายเพียบไม่ต้องกลัว)

เคาน์เตอร์ Keisei Line สีน้ำเงิน

4. ที่พัก
สามารถเลือได้ตามชอบใจ ย่านที่เป็นที่นิยมสำหรับนักท่องเที่ยว จะมี Shinjuku Ueno และ Asakusa มีโรงแรมจำนวนมากตั้งแต่ราคาถูกจนถึงหรูหรา มีร้านอาหารแหล่งท่องเที่ยวแหล่งช้อปปิ้งมากมาย ถ้าเทียบกับไทยก็เป็น สุขุมวิท ข้าวสาร อะไรประมาณนั้นค่ะ

ในส่วนรายละเอียดที่พัก และสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยม จะขอมาเล่าในตอนต่อไปนะคะ เพราะมีรายละเอียดเยอะเชียวค่ะ 

คราวนี้เก็บภาพมาฝาก จากห้องน้ำโรงแรม The sukosol
มาชมกันค่ะ

เริ่มจากบรรยากาศโรงแรมก่อนนะคะ 

เห็นแล้วแอบนึกว่า ใช่ Pokestop ไหม อิอิ

ให้ดูขนมก่อน ขนมเขาอร่อยนะ

ไปในห้องพักกันบ้าง ก็ไม่ได้ถ่ายเตียงมา ​

​ตู้เสื้อผ้าและตู้เซฟ

ห้องน้ำจ้า

ของใช้ต่าง ๆ มีน้ำดื่มด้วย

​มีสบู่ แชมพู โลชั่น

อ่างล้างหน้า

สุดท้ายวิวจากห้องพักค่ะ

ชอบจังเลย ของใช้ในโรงแรมเนี่ย พวกสบู่แชมพูน่าร๊ากกกก ​

ช่วงวันหยุดเสาร์อาทิตย์ หรือแม้แต่ตอนเย็น ๆ ของแอด มักจะท่วมท้นไปด้วยการดูซีรีย์ค่าาาาาาา 
ดูวนไปจ้า NCIS CSI Marvel บลาๆ สารพัดซีรีย์ แต่ที่อยู่ยงคงกระพันชาตรีจริง ๆ ก็คงไม่พ้น CSI นี่แหละค่า ดูกันมาเป็นสิบปี ดูกันจนแผ่นเป็นรอย อดดูดูไม่ได้อีก

เดี๋ยววันหลังจะมาเขียนเรื่อง ซีรีย์แบบจริงจังแต่วันนี้จะมาเขียนเรื่อง เพลงไตเติ้ล CSI ค่า 
ทราบหรือไม่ว่าทุก ๆ เพลงนั้นเป็นเพลงของวง The Who วงร็อคจากประเทศอังกฤษค่ะ
ซึ่งได้รับความไว้วางใจให้ทำเพลงไตเติ้ลทุก CSI เลย
​
เริ่มจาก CSI Vegas
เพลง Who are you 

CSI Miami
เพลง Won't get fooled again

The Who - Won't get fooled again​
​ฉบับเต็ม ๆ ​

CSI New York
เพลง Baba O'riley

The Who -  Baba O'riley​
​ฉบับเต็ม ๆ

CSI cyber 
เพลง I Can See For Miles

The Who -  I Can See For Miles
​ฉบับเต็ม ๆ

แอดมินนอนตายตาหลับละ เหอ เหอ

แล้วถ้าบรรดาเจ้าหญิงดีสนีย์ไม่ได้แต่งหน้าจะเป็นยังไงล่ะเนี่ย 
อืมมมม เกาะติดดีสนีย์กันต่อไป ก็แอดมินชอบดีสนีย์นี่นา ดูสิแต่ละนางจะก้าวมาเป็นเจ้าหญิงดีสนีย์ได้ต้องจัดเต็มกันทั้งนั้น

​TheThings ได้นำเสนอวีดีโอว่าถ้าเจ้าหญิงดีสนีย์ไม่ได้แต่งหน้าขึ้นมา หน้าตาจะเป็นยังไงกันนะ

TheThings ได้นำเสนอวีดีโอ ถึงเรื่องราวที่มีผู้คน ที่หน้าตาดูเหมือนเจ้าหญิงดีสนีย์ชะมัด
เหมือนแค่ไหน ไปดูกัน

นอกจากนี้ยังมีวีดีโออีกมากมาย ไป subscribe เขากันได้นะจ๊ะ
​​TheThings

ในที่สุดก็ถึงวันสอบเข้ามหาวิทยาลัย พวกเราทุกคนตั้งใจกันมาก ฉันกับน้ำเลือกสนามสอบเดียวกันซึ่งเป็นสนามสอบใกล้บ้าน จริง ๆ นักเรียนส่วนใหญ่ของโรงเรียนที่ฉันเรียนอยู่ก็เลือกสนามสอบแห่งนี้ เพราะเรียนหนังสือใกล้บ้านกันทั้งนั้น แต่ก็มีบางคนเลือกสนามสอบต่างจังหวัดเนื่องจากพอเรียนจบ ม.6 กันแล้วก็กลับไปภูมิลำเนาเดิมของตน

ฉันกับน้ำได้สอบกันคนละห้อง อันที่จริงเราสองคนมาดูห้องสอบกันตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เผื่อเอาไว้กันพลาด และวันสอบจริงวันนี้เรารีบมากันแต่เช้า เพราะกลัวว่ารถจะติด ซึ่งโชคดีมาก ๆ ที่รีบมาเพราะว่ารถติดจริง ๆ 

การสอบดำเนินไปสองวัน ฉันกับน้ำเมื่อสอบเสร็จก็คุยกันนิดหน่อยแล้วแยกย้ายกันกลับบ้าน เนื่องจากหมดเรี่ยวหมดแรง ข้อสอบยากจริง ๆ  เมื่อสอบเสร็จแล้วก็เหลือเวลาประมาณเดือนครึ่งก่อนที่จะประกาศผลสอบ ถึงตอนนั้นเราก็จะได้รู้กันว่าอนาคตของเราจะเป็นอย่างไร

​หนึ่งวันหลังวันสอบฉันหลับไปเต็ม ๆ 1 วันหลังจากนั้น ซึ่งพ่อแม่ก็เข้าใจ ในวันที่ 2 หลังจากสอบฉันก็กลับมาสดใสเหมือนเดิม ต่อจากนี้อยากทำอะไรก็ได้ที่อยากทำสินะ

หลังสอบ เล้งก็ไม่ได้ติดต่อกลับมาอีกเลย ทำข้อสอบได้หรือเปล่าไม่รู้ แต่ฉันว่าเล้งน่าจะทำได้อยู่แล้ว แต่หายไปแบบนี้ก็แอบคิดถึงเหมือนกัน วันนี้เล้งน่าจะว่าง ลองโทรไปหาดีกว่า เผื่ออาจจะได้ไปไหนด้วยกัน

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นโทรหาเล้ง ไม่มีคนรับสาย จึงส่งข้อความไปในเพจเจอร์
"สอบเป็นยังไงบ้าง เราโทรหา ไม่มีคนรับ/มิ้นท์"
ฉันส่งข้อความเสร็จก็วางเพจเจอร์ไว้บนโต๊ะ ข้างคู่มือเคมี ม.ปลาย เห็นคู่มือทีไรนึกถึงพี่ฉิ่งทุกที ป่านนี้พี่ฉิ่งมีความสุขบนสวรรค์หรือไปเกิดใหม่แล้วก็ไม่รู้ สร้อยคอรูปดาวที่พี่ฉิ่งให้ไว้ตอนปีใหม่ ตอนที่อยู่ ม.5 ยังวางอยู่ในกล่องที่เดิมของมัน ฉันเก็บรักษาอย่างดี จำรอยยิ้มของพี่ฉิ่งได้ และคำพูดที่ว่า "พี่ให้หนู" ยังจำไว้อยู่ในใจ

ไม่แปลกที่เด็กวัยรุ่นอย่างฉันก็ต้องแอบคิดไปว่า พี่ฉิ่งชอบฉันหรือเปล่านะ มันดูเป็นความรักกุ๊กกิ๊กในใจ แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา อาจเป็นเพราะเขาเป็นครูเราเป็นลูกศิษย์ แต่บางทีฉันก็คิดว่าฉันบ้าไปเอง ท่าจะอ่านการ์ตูนมากไปหน่อย

จริงสินะ เราสอบเสร็จแล้วนี่ มีเวลาอ่านการ์ตูนแล้ว ไปเช่าการ์ตูนมาอ่านดีกว่า พอวางแผนในใจได้แบบนี้แล้ว ฉันเร่งทำงานบ้านให้เสร็จ แล้วขอพ่อแม่ออกมาเช่าการ์ตูนที่ตลาด เจ้าทองวิ่งตามมาส่งหน้าประตู พอเห็นฉันพ้นประตูก็นั่งกระดิกหางอยู่ในบ้าน

ร้านเช่าการ์ตูนที่ว่า อยู่ในตลาด ต้องเดินผ่านร้านขายข้าวสารของเล้งไปก่อน  วันนี้ร้านปิด แต่เห็นพัดลมเครื่องปรับอากาศที่ระเบียงชั้นสองของร้านทำงานอยู่ แบบนี้น่าจะมีคนอยู่ แต่ทำไมไม่มีคนรับโทรศัพท์ 

​
​

 เพจเจอร์สั่นไปมาตามจังหวะของมัน ยังไม่ทันได้หยิบอ่าน ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันผละจากหนังสือตรงหน้าแล้วลุกไปรับสาย กลายเป็นเล้งที่โทรมา
"เย็นนี้อ่านหนังสือเสร็จแล้วไปกินไอติมกันไหม" เล้งถาม
"แปลว่าเธออ่านหนังสือเสร็จแล้วสิ" ฉันย้อน.....ใจจริงนี่แอบไชโยไปเรียบร้อย เรานัดกันสี่โมงเย็น ที่ท่ารถสองแถว วางสายเสร็จฉันไม่มีกะจิตกะใจจะอ่านหนังสือต่อแล้ว มัวแต่ตื่นเต้นที่จะได้ไปกินไอศกรีมกับเล้ง

เมื่อถึงเวลานัดฉันออกมารอเล้งที่คิวรถสองแถว รออยู่ไม่นานเล้งก็มา เล้งแต่งตัวสบายๆ สวมเสื้อยืดคอกลม กางเกงขายาวลายทหารครึ่งแข้ง เดินยิ้มตาหยีมาแต่ไกล อันที่จริงก่อนหน้านี้ฉันเคยมากินไอศกรีมกับเล้งแล้ว ก็เป็นการกินไอศกรีมธรรมดา ๆ ที่ร้านใกล้ ๆ คิวรถนั่นแหละ ร้านนี้ดูดี ติดแอร์เป็นร้านแรก ๆ ในละแวกนั้น  ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมก็มีนักเรียนมากินเรื่อย ๆ  เล้งเร่งฝีเท้าเพื่อเดินมาหาฉันที่ยืนรออยู่ แล้วจึงค่อยเดินไปร้านไอศกรีมพร้อมกัน

เมื่อได้ที่นั่ง ฉันสั่ง ช็อกโกแลตพาเฟต์อย่างที่ชอบ ส่วนเล้งสั่งไอศกรีมกะทิธรรมดา เมื่อสั่งไอศกรีมเสร็จเล้งก็เริ่มบทสนทนา
"อ่านหนังสือถึงไหนแล้วล่ะ" เล้งถามด้วยท่าทีสนใจ
"จริง ๆ ก็อ่านจบแล้วนะ" ฉันตอบ "แต่ก็ยังไม่มั่นใจเท่าไหร่" พอพูดถึงตรงนี้ฉันแอบเห็นยิ้มเยาะของเล้ง แต่เล้งก็เปลี่ยนสีหน้าได้อย่างรวดเร็ว
"ฉันเลือกคณะแพทย์ไปนะ" เล้งบอกด้วยท่าทางภูมิใจ ไอศกรีมมาเสริฟพอดี เป็นไอศกรีมกะทิของเล้ง 
"ที่ไม่มั่นใจน่าจะเป็นความถนัดทางแพทย์ ไม่รู้เขาจะออกอะไร" เล้งพูดต่อ "แต่เราซื้อหนังสือมาอ่านดูแล้วล่ะ"  เล้งพูดพลางตักไอศกรีมเข้าปาก "เราอยากเป็นหมอเหมือนพี่ชายเรา"
"เล้งอยากเป็นหมออะไรเหรอ" ฉันถามด้วยความอยากรู้ 
"ยังไม่รู้เลย" เล้งตอบ ไอศกรีมช็อกโกแลตพาเฟต์ของฉันมาเสริฟพอดี 
 "เนี่ย เสือมันว่าอยากสอบวิศวะ ไม่รู้ยังไงเห็นมันว่าก็อ่านหนังสือหนักอยู่เหมือนกัน" พอเล้งพุดถึงเสือ ฉันเกือบจะบอกว่าเมื่อเช้าออกมาใส่บาตรก็เจอเสือเหมือนกัน แต่ไม่รู้ทำไมไม่ได้พูดออกไป

เราสองคนกินไอติมของตัวเองจนเสร็จก็ร่ำลา แยกย้ายกันกลับบ้าน วันนี้น้าเพ็ญทำผัดกระเพราหมูใส่ถั่วฝักยาวที่ฉันชอบ  พอทานอาหารเย็นเสร็จ ฉันก็ขึ้นห้องไปอ่านหนังสือเหมือนเดิม อ่านหนังสือได้ประมาณ 1 ชั่วโมง ฉันก็คิดว่าเปิดวิทยุฟังดีกว่า ดีเจหนึ่ง กำลังจัดรายการ ฉันฟังสถานีนี้แทบทุกวัน

"ครับ วันนี้หมดเวลาสำหรับดีเจหนึ่งแล้วครับ กลับมาพบกันใหม่ พรุ่งนี้เวลาเดียวกันนี้ สวัสดีครับ" ฉันฟังดีเจหนึ่งจัดรายการจนหมดเวลา จึงกลับไปอ่านหนังสือต่อ

​อ่านหนังสือได้ประมาณหนึ่งชั่วโมงฉันจึงตัดสินใจเข้านอน

ล้มตัวลงนอนได้สักพัก ก็นอนไม่หลับ คว้าเพจเจอร์คู่ใจมากดเล่น ปรากฏข้อความที่ยังไม่ได้อ่าน น่าจะเป็นข้อความที่เข้ามาเมื่อกลางวัน ตอนที่เล้งโทรมาจึงไม่ทันได้อ่าน

"ยินดีที่รู้จักนะครับ / เคน " อ๋อ นายเคนที่เพจมาเมื่อวานนั่นเอง ฉันตอบไปสั้น ๆ ว่ายินดีที่รู้จักเช่นกัน แล้วก็หลับไป หมดวันหนึ่งวันวันนี้ วันที่ได้ไปกินไอศกรีมกับเล้ง

บทที่ 1 จุดเริ่มต้น

ปี 2538
------------
เพจเจอร์ที่วางอยู่ข้างตัวขยับเป็นจังหวะ เวลาสามทุ่มขณะนี้เพื่อน ๆ คงอ่านหนังสือกันอยู่ แล้วใครกันที่เพจมา

"อยากรู้จักจังครับ เพื่อนให้เบอร์เพจมา จาก เคน" ชื่อเคนเหรอ ฟังดูดี แต่ว่าเป็นใครก็ไม่รู้ จะว่าไปชีวิตวัยรุ่นในโรงเรียนหญิงล้วนแบบเรา มันก็อยากมีแฟนเหมือนกัน แต่เดินไปทางไหน ก็เจอแต่ผู้หญิง บางคนก็คบผู้หญิงด้วยกัน แต่ฉันอยากคบผู้ชายมากกว่า

อีกไม่กี่สัปดาห์ก็จะถึงวัน entrance แล้ว เพื่อน ๆ ต่างเลือกคณะที่ชอบ เด็กเรียนปานกลางอย่างฉันก็คงเลือกคณะที่สมกับตัว อีกอย่างที่บ้านก็ไม่ได้มีฐานะอะไรมากมาย เป็นครอบครัวชนชั้นกลางธรรมดาทั่ว ๆ ไป

ฉันไม่ได้ตอบเพจในตอนนั้น เพราะเริ่มง่วงนอนแล้ว อีกอย่างคือกะจะอ่านหนังสืออีกสักนิดนึงก่อนนอน ช่วงนี้เป็นช่วงที่ฉันและเพื่อน ๆ จบ ม.6 กันแล้ว เราต่างคนต่างก็มีหนทางเป็นของตนเอง รอยยิ้ม เสียงเพลง และรอยน้ำตาในวันปัจฉิมนิเทศ ยังแอบตราตรึงอยู่ในใจ ดีหน่อยที่สมัยนี้ถึงจะแยกย้ายไปเรียนที่ไหน เราต่างแลกเบอร์เพจกันไว้ เวลานึกถึงกันก็เพจหากันได้ ถ้าเป็นสมัยก่อน โทรไปที่บ้านถ้าไม่อยู่ก็ไม่ได้คุยกัน

พูดถึงเรื่องผู้ชาย อันที่จริงฉันก็มีคนที่แอบชอบอยู่แล้ว นั่นคือนายเล้งร้านขายข้าวสารที่หัวมุมถนน เล้งกับฉันเรียนโรงเรียนประถมเดียวกัน แต่คนละห้อง เราเคยคุยกันบ้าง หรือบางครั้งก็กลับบ้านด้วยกัน แต่ไม่ใช่ว่ารอจะกลับบ้านด้วยกันหรอก แค่บังเอิญเดินมาเจอกันตรงสองแถวเฉย ๆ บ้านอยู่ใกล้กัน ก็เลยกลับด้วยกัน แรกเริ่มเดิมทีอาศัยว่า เคยเรียนประถมที่เดียวกันก็เลยทักทายพูดคุยกันเฉย ๆ จนกลายเป็นว่าถ้าเจอกันตอนเย็น ก็จะกลับด้วยกัน เล้งเรียนที่โรงเรียนสหแห่งหนึ่ง ไม่ไกลจากโรงเรียนหญิงล้วนที่ฉันเรียน ฉันเองก็ไม่เคยสับสน ว่าฉันชอบเล้งหรือไม่ เอาจริง ๆ คือชอบเล้งนั่นแหละ แต่ก็ไม่กล้าที่จะบอกเล้ง

เล้งมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อเสือที่เรียนโรงเรียนเดียวกัน ฉันเจอนายเสือคนนี้บ่อย ๆ บ้านเสืออยู่แถว ๆ คิวรถสองแถว นั่นทำให้เล้งและเสือ เดินจากโรงเรียนมาด้วยกัน และเจอฉันที่เดินมาจากโรงเรียนเพื่อขึ้นสองแถว พอฉันกับเล้งขึ้นสองแถว เสือก็เดินเข้าซอยบ้านตัวเอง กลายเป็นฉันก็รู้จักนายเสือคนนี้อีกคน

​วันนี้อ่านหนังสือแค่นี้ก่อนดีกว่า พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า ไปใส่บาตรให้พี่ฉิ่ง

------------
ฉันออกมาใส่บาตรที่ริมถนน ใกล้ ๆ บ้านเล้ง แอบมองหน้าต่างบ้านเล้งนิดนึง เล้งคงยังไม่ตื่น แต่ร้านข้าวสารของเล้งเปิดแล้ว ทำให้ฉันไม่กล้ามองมากเท่าไหร่  หลังใส่บาตรและรับพรเสร็จ ฉันลุกขึ้นใส่รองเท้า หันหลังกลับเจอเสือพอดี 
"อ้าว สวัสดีเสือ" ฉันทัก เสือยิ้มหวาน เห็นเสือถือถาด คงจะมาใส่บาตรเหมือนกัน ฉันเลยไม่ได้ถามอะไรต่อ เราทักกันแค่นั้น เสือก็เดินกลับไป ตรงป้ายรอรถสองแถว ฉันเหลือบมองหน้าต่างบ้านเล้งอีกครั้ง ยังเหมือนเดิม ฉันเลยหันหลังเดินกลับเข้าซอยบ้านตัวเอง

ฉันออกมาใส่บาตรให้พี่ฉิ่ง พี่ฉิ่งเป็นครูสอนพิเศษเคมีให้กับฉันตั้งแต่ ม.4 โดยเพื่อนบ้านที่เรียนชั้นเดียวกัน จ้างมาสอน ฉันก็ไปหารค่าเรียนกับเขา แต่น่าเสียดาย พี่ฉิ่งอายุไม่ยืน พี่ฉิ่งเสียไปจากอุบัติเหตุตอนฉันปิดเทอม ม.5 จะขึ้นเทอม 2 กว่าฉันจะรู้ก็เปิดเทอมไปแล้ว และก็มีครูคนใหม่ถูกส่งมาสอนพิเศษแทน โดยที่ฉันกับเพื่อนบ้านก็รู้แค่นั้นว่าพี่ฉิ่งเสียไปจากอุบัติเหตุทางรถยนต์

พอจบ ม.5 ฉันและเพื่อนบ้านก็ไม่ได้จ้างครูมาสอนเคมีอีกเลย เนื่องจากเพื่อนบ้านตั้งใจจะไปเรียนต่อเมืองนอก ส่วนฉันจะจ้างคนเดียวก็คงไม่ไหว เลยหยุดไว้แค่นั้น มาอ่านหนังสือเอาเองและอาศัยถามเพื่อนเก่ง ๆ ดีกว่า

ในบรรดาเพื่อนเก่ง ๆ ที่ฉันมี ก็จะมี "น้ำ" เพื่อนที่สนิทมาตั้งแต่ ม.1 เรานั่งข้างกัน น้ำเป็นคนที่เรียนเก่งมาก ๆ และไม่หวงวิชาความรู้เลย น้ำจะคอยอธิบายตลอดเวลาที่เพื่อน ๆ ไม่เข้าใจ ปีนี้น้ำตั้งใจจะสอบเข้าแพทย์ ฉันเชื่อว่าน้ำทำได้ หลังจากจบ ม.6 ฉันกับน้ำก็ห่าง ๆ กันไป เข้าใจว่าเป็นช่วงอ่านหนังสือก่อนสอบ 

ฉันกลับมาถึงบ้านหลังจากใส่บาตรก็เตรียมตัวทานอาหารเช้า ที่บ้านฉันมี พ่อ แม่ น้องชายชื่อน้องแม๊กซ์ อายุอ่อนกว่าฉันสามปี และมีน้าเพ็ญ เป็นแม่บ้านที่อยู่กับครอบครัวของเราก่อนที่ฉันจะเกิดเสียอีก แม่เล่าให้ฟังว่าสมัยสาว ๆ น้าเพ็ญก็เป็นแม่บ้านแบบนี้แหละ จนขอลาไปแต่งงาน หายไปสี่ห้าปี สุดท้ายขอกลับมาเป็นแม่บ้านเหมือนเดิม เพราะสามีตาย ลูกก็ไม่มี น้าเพ็ญเลยกลับมาเป็นแม่บ้านตำแหน่งคงกระพัน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

อาหารเช้าวันนี้เป็นข้าวต้มหมู ฝีมือน้าเพ็ญ พ่อ แม่ ไปทำงาน และแม๊กซ์ซึ่งเรียนอยู่ ม.3 ไปโรงเรียนกันหมดแล้ว หลังจากทานอาหารเช้า  ฉันก็กลับไปอ่านหนังสือบนห้อง ได้ยินเสียงน้าเพ็ญเรียกเจ้าทอง สุนัขพันธ์ุไทยของครอบครัวเข้าบ้าน

------------

อ่านหนังสือไปจนบ่าย เพจเจอร์ขยับอีกครั้ง....

โปรดรออ่านต่อบทที่ 2

-บังเอิญเปิดไปเจอเสียงผ่อนคลาย มีทั้งน้ำตก สายน้ำ ทะเล ฯลฯ ส่วนตัวที่ชอบที่สุดก็เป็นเสียงนกร้องยามเช้า ค่ะ แถมแต่ละอันเปิดได้เป็นสิบชั่วโมง หลับได้ทั้งคืนเลย ขอรวบรวมอันที่ชอบ ๆ ไว้นะคะ 
​
- เสียงนกร้องยามเช้า โดย Soft Music & Yoga ~ YogaYak
- ฝนตกท่ามกลางแมกไม้ป่า โดย Relaxing White Noise
- คลื่นทะเล สบาย ๆ โดย Soft Music & Yoga ~ YogaYak
- ฝนตกเบา ๆ ชุ่มฉ่ำ โดย Brad McBride
- ลำธารน้ำไหล เขียวชุ่มฉ่ำ โดยSoft Music & Yoga ~ YogaYak 
- เสียงธรรมชาติป่าฝน ชุ่มฉ่ำ โดย Soft Music & Yoga ~ YogaYak 
- เสียงช่วยให้ทารกหลับสบายไม่ตื่นร้องกลางดึก โดย Relaxing White Noise อันนี้เราไม่มีลูกนะ ใครเอาไปใช้แล้วเป็นไงช่วยบอกหน่อยนะคะ
​- น้ำตกในป่าโปร่ง โดย johnnielawson 
​- มีดนตรี * ก่อกองไฟริมทะเล ภาพสวยผ่อนคลาย โดย LoungeV studio : Relaxing Nature Videos
- เสียงเสริมประสิทธิภาพทางสมอง โดย Body Mind Zone
​- มีดนตรี * คลื่นกระทบฝั่ง native american โดย LoungeV studio : Relaxing Nature Videos

- เสียงช่วย deep sleep โดย Brainwave Power Music
- ทำนองเพลงเหมาะกับสปา โดย YellowBrickCinema
ไว้มีอีกจะมาอัพเดทเรื่อย ๆ ค่ะ
Last update 01/12/58