ในที่สุดก็ถึงวันสอบเข้ามหาวิทยาลัย พวกเราทุกคนตั้งใจกันมาก ฉันกับน้ำเลือกสนามสอบเดียวกันซึ่งเป็นสนามสอบใกล้บ้าน จริง ๆ นักเรียนส่วนใหญ่ของโรงเรียนที่ฉันเรียนอยู่ก็เลือกสนามสอบแห่งนี้ เพราะเรียนหนังสือใกล้บ้านกันทั้งนั้น แต่ก็มีบางคนเลือกสนามสอบต่างจังหวัดเนื่องจากพอเรียนจบ ม.6 กันแล้วก็กลับไปภูมิลำเนาเดิมของตน
ฉันกับน้ำได้สอบกันคนละห้อง อันที่จริงเราสองคนมาดูห้องสอบกันตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เผื่อเอาไว้กันพลาด และวันสอบจริงวันนี้เรารีบมากันแต่เช้า เพราะกลัวว่ารถจะติด ซึ่งโชคดีมาก ๆ ที่รีบมาเพราะว่ารถติดจริง ๆ การสอบดำเนินไปสองวัน ฉันกับน้ำเมื่อสอบเสร็จก็คุยกันนิดหน่อยแล้วแยกย้ายกันกลับบ้าน เนื่องจากหมดเรี่ยวหมดแรง ข้อสอบยากจริง ๆ เมื่อสอบเสร็จแล้วก็เหลือเวลาประมาณเดือนครึ่งก่อนที่จะประกาศผลสอบ ถึงตอนนั้นเราก็จะได้รู้กันว่าอนาคตของเราจะเป็นอย่างไร หนึ่งวันหลังวันสอบฉันหลับไปเต็ม ๆ 1 วันหลังจากนั้น ซึ่งพ่อแม่ก็เข้าใจ ในวันที่ 2 หลังจากสอบฉันก็กลับมาสดใสเหมือนเดิม ต่อจากนี้อยากทำอะไรก็ได้ที่อยากทำสินะ หลังสอบ เล้งก็ไม่ได้ติดต่อกลับมาอีกเลย ทำข้อสอบได้หรือเปล่าไม่รู้ แต่ฉันว่าเล้งน่าจะทำได้อยู่แล้ว แต่หายไปแบบนี้ก็แอบคิดถึงเหมือนกัน วันนี้เล้งน่าจะว่าง ลองโทรไปหาดีกว่า เผื่ออาจจะได้ไปไหนด้วยกัน ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นโทรหาเล้ง ไม่มีคนรับสาย จึงส่งข้อความไปในเพจเจอร์ "สอบเป็นยังไงบ้าง เราโทรหา ไม่มีคนรับ/มิ้นท์" ฉันส่งข้อความเสร็จก็วางเพจเจอร์ไว้บนโต๊ะ ข้างคู่มือเคมี ม.ปลาย เห็นคู่มือทีไรนึกถึงพี่ฉิ่งทุกที ป่านนี้พี่ฉิ่งมีความสุขบนสวรรค์หรือไปเกิดใหม่แล้วก็ไม่รู้ สร้อยคอรูปดาวที่พี่ฉิ่งให้ไว้ตอนปีใหม่ ตอนที่อยู่ ม.5 ยังวางอยู่ในกล่องที่เดิมของมัน ฉันเก็บรักษาอย่างดี จำรอยยิ้มของพี่ฉิ่งได้ และคำพูดที่ว่า "พี่ให้หนู" ยังจำไว้อยู่ในใจ ไม่แปลกที่เด็กวัยรุ่นอย่างฉันก็ต้องแอบคิดไปว่า พี่ฉิ่งชอบฉันหรือเปล่านะ มันดูเป็นความรักกุ๊กกิ๊กในใจ แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา อาจเป็นเพราะเขาเป็นครูเราเป็นลูกศิษย์ แต่บางทีฉันก็คิดว่าฉันบ้าไปเอง ท่าจะอ่านการ์ตูนมากไปหน่อย จริงสินะ เราสอบเสร็จแล้วนี่ มีเวลาอ่านการ์ตูนแล้ว ไปเช่าการ์ตูนมาอ่านดีกว่า พอวางแผนในใจได้แบบนี้แล้ว ฉันเร่งทำงานบ้านให้เสร็จ แล้วขอพ่อแม่ออกมาเช่าการ์ตูนที่ตลาด เจ้าทองวิ่งตามมาส่งหน้าประตู พอเห็นฉันพ้นประตูก็นั่งกระดิกหางอยู่ในบ้าน ร้านเช่าการ์ตูนที่ว่า อยู่ในตลาด ต้องเดินผ่านร้านขายข้าวสารของเล้งไปก่อน วันนี้ร้านปิด แต่เห็นพัดลมเครื่องปรับอากาศที่ระเบียงชั้นสองของร้านทำงานอยู่ แบบนี้น่าจะมีคนอยู่ แต่ทำไมไม่มีคนรับโทรศัพท์
0 Comments
|
Miss Honeynut เป็นคนชอบเขียนนั่นนี่มาตั้งแต่เด็ก สมัยที่ไม่มีอินเตอร์เน็ตก็เขียนลงสมุดไดอารี่ ตั้งใจจะเขียนไปเรื่อย ๆ เพื่อเก็บบันทึกความทรงจำ Archives
March 2023
Categories
All
|