สำหรับฉันนั้น "ตลอดไป".... บทที่ 2

 เพจเจอร์สั่นไปมาตามจังหวะของมัน ยังไม่ทันได้หยิบอ่าน ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันผละจากหนังสือตรงหน้าแล้วลุกไปรับสาย กลายเป็นเล้งที่โทรมา
"เย็นนี้อ่านหนังสือเสร็จแล้วไปกินไอติมกันไหม" เล้งถาม
"แปลว่าเธออ่านหนังสือเสร็จแล้วสิ" ฉันย้อน.....ใจจริงนี่แอบไชโยไปเรียบร้อย เรานัดกันสี่โมงเย็น ที่ท่ารถสองแถว วางสายเสร็จฉันไม่มีกะจิตกะใจจะอ่านหนังสือต่อแล้ว มัวแต่ตื่นเต้นที่จะได้ไปกินไอศกรีมกับเล้ง

เมื่อถึงเวลานัดฉันออกมารอเล้งที่คิวรถสองแถว รออยู่ไม่นานเล้งก็มา เล้งแต่งตัวสบายๆ สวมเสื้อยืดคอกลม กางเกงขายาวลายทหารครึ่งแข้ง เดินยิ้มตาหยีมาแต่ไกล อันที่จริงก่อนหน้านี้ฉันเคยมากินไอศกรีมกับเล้งแล้ว ก็เป็นการกินไอศกรีมธรรมดา ๆ ที่ร้านใกล้ ๆ คิวรถนั่นแหละ ร้านนี้ดูดี ติดแอร์เป็นร้านแรก ๆ ในละแวกนั้น  ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมก็มีนักเรียนมากินเรื่อย ๆ  เล้งเร่งฝีเท้าเพื่อเดินมาหาฉันที่ยืนรออยู่ แล้วจึงค่อยเดินไปร้านไอศกรีมพร้อมกัน

เมื่อได้ที่นั่ง ฉันสั่ง ช็อกโกแลตพาเฟต์อย่างที่ชอบ ส่วนเล้งสั่งไอศกรีมกะทิธรรมดา เมื่อสั่งไอศกรีมเสร็จเล้งก็เริ่มบทสนทนา
"อ่านหนังสือถึงไหนแล้วล่ะ" เล้งถามด้วยท่าทีสนใจ
"จริง ๆ ก็อ่านจบแล้วนะ" ฉันตอบ "แต่ก็ยังไม่มั่นใจเท่าไหร่" พอพูดถึงตรงนี้ฉันแอบเห็นยิ้มเยาะของเล้ง แต่เล้งก็เปลี่ยนสีหน้าได้อย่างรวดเร็ว
"ฉันเลือกคณะแพทย์ไปนะ" เล้งบอกด้วยท่าทางภูมิใจ ไอศกรีมมาเสริฟพอดี เป็นไอศกรีมกะทิของเล้ง 
"ที่ไม่มั่นใจน่าจะเป็นความถนัดทางแพทย์ ไม่รู้เขาจะออกอะไร" เล้งพูดต่อ "แต่เราซื้อหนังสือมาอ่านดูแล้วล่ะ"  เล้งพูดพลางตักไอศกรีมเข้าปาก "เราอยากเป็นหมอเหมือนพี่ชายเรา"
"เล้งอยากเป็นหมออะไรเหรอ" ฉันถามด้วยความอยากรู้ 
"ยังไม่รู้เลย" เล้งตอบ ไอศกรีมช็อกโกแลตพาเฟต์ของฉันมาเสริฟพอดี 
 "เนี่ย เสือมันว่าอยากสอบวิศวะ ไม่รู้ยังไงเห็นมันว่าก็อ่านหนังสือหนักอยู่เหมือนกัน" พอเล้งพุดถึงเสือ ฉันเกือบจะบอกว่าเมื่อเช้าออกมาใส่บาตรก็เจอเสือเหมือนกัน แต่ไม่รู้ทำไมไม่ได้พูดออกไป

เราสองคนกินไอติมของตัวเองจนเสร็จก็ร่ำลา แยกย้ายกันกลับบ้าน วันนี้น้าเพ็ญทำผัดกระเพราหมูใส่ถั่วฝักยาวที่ฉันชอบ  พอทานอาหารเย็นเสร็จ ฉันก็ขึ้นห้องไปอ่านหนังสือเหมือนเดิม อ่านหนังสือได้ประมาณ 1 ชั่วโมง ฉันก็คิดว่าเปิดวิทยุฟังดีกว่า ดีเจหนึ่ง กำลังจัดรายการ ฉันฟังสถานีนี้แทบทุกวัน

"ครับ วันนี้หมดเวลาสำหรับดีเจหนึ่งแล้วครับ กลับมาพบกันใหม่ พรุ่งนี้เวลาเดียวกันนี้ สวัสดีครับ" ฉันฟังดีเจหนึ่งจัดรายการจนหมดเวลา จึงกลับไปอ่านหนังสือต่อ

​อ่านหนังสือได้ประมาณหนึ่งชั่วโมงฉันจึงตัดสินใจเข้านอน

ล้มตัวลงนอนได้สักพัก ก็นอนไม่หลับ คว้าเพจเจอร์คู่ใจมากดเล่น ปรากฏข้อความที่ยังไม่ได้อ่าน น่าจะเป็นข้อความที่เข้ามาเมื่อกลางวัน ตอนที่เล้งโทรมาจึงไม่ทันได้อ่าน

"ยินดีที่รู้จักนะครับ / เคน " อ๋อ นายเคนที่เพจมาเมื่อวานนั่นเอง ฉันตอบไปสั้น ๆ ว่ายินดีที่รู้จักเช่นกัน แล้วก็หลับไป หมดวันหนึ่งวันวันนี้ วันที่ได้ไปกินไอศกรีมกับเล้ง

หากอ่านแล้วถูกใจ รบกวนกดโฆษณาเป็นกำลังใจแก่ทางเว็บด้วยนะคะ ​ด้านล่างนี่เลยค่ะ ไม่เสียค่าใช้จ่าย เป็นการคลิกเพื่อให้คนเข้ามาที่เพจเยอะ ๆ เท่านั้นเองค่ะ